Verantwoordelijkheidsgevoel is een groot goed en erg belangrijk in een relatie. Als je ervoor kiest om samen ervoor te gaan, een gezin te stichten en samen verplichtingen aan te gaan, dan ben je verantwoordelijk voor dit commitment en de gemaakte keuzes en datgene wat voortvloeit uit die keuzes. Maar als je een te grote jas aantrekt en vindt dat je verantwoordelijk bent voor het geluk van de ander dan kan juist ondermijnend werken voor een duurzame harmonieuze relatie en je eigen gevoel van geluk.

Het voelt vaak oneerlijk of onrechtvaardig als je moet dealen met verlies als gevolg van een scheiding als het niet jouw beslissing was.

Hoe ga je om met dat gevoel van onrechtvaardigheid?

Op het moment dat je je realiseert dat de relatie niet meer is wat je ervan had verwacht, of dat je in de relatie niet meer krijgt waarvoor je gevallen was, dan probeer je hard te werken om toch te krijgen wat je nodig hebt.

Als dat allemaal niet werkt dan kan je op een punt aankomen waarop je jezelf de vraag stelt: ga ik blijven of scheiden?

Maak jij iemand wel eens een verwijt?

Wist je dat achter elk verwijt een wens schuilgaat? Een wens, behoefte of verlangen. Als die wens of behoefte vervuld wordt gaat alles naar wens. Misschien merk je het dan niet eens op. Maar als de behoefte niet vervuld of niet gezien wordt, dan is dat ineens voelbaar.

Hij voelde zich niet vrij om te zijn wie hij wilde zijn, omdat ze niet blij kon zijn met zijn ambitie. Hij was al lang niet gelukkig door het gebrek aan verbondenheid en autonomie. Ook zij voelde dat, maar was ervan overtuigd dat de relatie in de basis wel goed zat….

Waar vind jij troost? Als je voor troost voorheen altijd uitreikte naar je partner is dat gemis vaak extra voelbaar na een relatiebreuk.

Lees mijn blog over ruzies in relaties en word je bewust van je eigen trigger.

Hoe verwerk je een scheiding?